İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Sorumluluk Uygulama ve Araştırma Merkezi'nin (SSUAM) ev sahipliğinde; Sosyal Hizmet ve Sosyoloji bölümleri, Sosyal Hizmet bölümü mezunları ve Sosyal Hizmet Öğrenci Kulübünün işbirliğiyle düzenlenen etkinlikte, Sağlık Bilimleri Fakültesi Sosyal Hizmet Bölümü Öğretim Üyesi, SSUAM Müdür Yardımcısı Dr. Emrah Tüncer, sosyal sorumluluğu bireysel, kurumsal, toplumsal ve kültürel boyutlarıyla ele alan kapsamlı bir tartışma yürüttü.
Dr. Tüncer, konuşmasında şu sorularla dinleyicilere eleştirel düşünme alanı açtı:
-
Tüketim, rant ve beğeni çağında sosyal sorumluluk gerçekten işe yarayabilir mi?
-
Sosyal sorumluluk bir “gösteriden” mi ibarettir?
-
Krizlerin ardından yıkımlardan çıkış, dayanışma ile mümkün müdür?
-
Sosyal sorumluluğun bireyden topluma, toplumdan kültüre uzanan çok boyutlu yapısı değişim yaratmada nasıl bir rol oynar?
Bu sorular ışığında, Dr. Tüncer, sosyal sorumluluğun sadece bireysel iyi niyet ya da kurumsal imaj çalışması olmadığını, toplumsal dayanışma ve kültürel dönüşümün temeli olarak ele alınması gerektiğini vurguladı. Guy Debord’un “Gösteri Toplumu” üzerinden sosyal sorumluluğun bir “görünürlük çabası”na dönüştüğünü eleştirirken, Anna Tsing’in “Dünyanın Sonundaki Mantar” kitabından hareketle, kriz ve yıkımların ardından dayanışmayla yeniden filizlenen yaşam pratiklerinin mümkün olduğuna dikkat çekti.
Dr. Tüncer, Sosyal sorumluluğun faydacılık, erdem etiği ve toplumsal sözleşme gibi çeşitli düşünce sistemlerine dayanabileceğini ifade eden Tüncer, kendi kuramsal çerçevesi için Kant’ın deontolojik etiği ile Byung-Chul Han’ın eleştirel perspektifinin özel bir önem taşıdığını belirtti. Kant’ın evrensel ahlak yasası anlayışının, bireylerin yalnızca kendi çıkarlarına değil, tüm insanlık için geçerli etik ilkelere uygun hareket etmesi gerektiğini ortaya koyduğunu; Byung-Chul Han’ın ise modern toplumun yüzeysel ve performansa dayalı yardım pratiklerini eleştirerek sosyal sorumluluğu, derin yapısal sorunlara dikkat çeken bir farkındalık ve toplumsal dönüşüm aracı olarak yeniden tanımladığını vurguladı.
Bu bağlamda Dr. Tüncer, sosyal sorumluluğun, bireylerin vicdani bir yükümlülüğünün ötesinde, hem kültürel hem de toplumsal değişim için bir katalizör görevi gördüğüne işaret etti. Tükenme ve tüketme çağında, dayanışma ve birlikte hareket etmenin yollarının aranmasının gerekliliğine değinen Tüncer, sosyal sorumluluğun eleştirel bir perspektifle yeniden düşünülmesinin önemini ortaya koydu.
Konuşma genel anlamıyla, sosyal sorumluluğun bireyselden toplumsala, toplumsaldan kültüre uzanan çok boyutlu yapısının, kriz dönemlerinde nasıl bir dayanışma ve dönüşüm aracı haline gelebileceğine odaklandı. Bununla birlikte tüketim kültürünün yarattığı yıkım karşısında, sosyal sorumluluğun bireysel farkındalıkla başlayarak toplumsal adalet, ekolojik sürdürülebilirlik ve kültürel dönüşümde oynayabileceği role dikkat çekildi.
Tüncer, son olarak sosyal sorumluluk projelerinin, sadece yüzeysel ve geçici “çözümler” değil, dayanışma ve gerçek dönüşüm alanları yaratması gerektiğini belirterek; tüm katılımcıları bireysel, kurumsal ve toplumsal düzeyde düşen rol, sorumluluk ve görevler üzerine düşünmeye çağırdı. Etkinlik, katılım gösteren çok sayıda akademisyen ve öğrenciye önemli bir tartışma alanı sunarak, bireysel ve toplumsal sorumlulukların nasıl hayata geçirilebileceğine dair etik ve pratik sorulara birlikte yanıt arama fırsatı yarattı.
